ناز ِ اسفند !

          

مرثیه ای برای اسفندی که هر سال می رود و ما ... 

چه اسفندها دود کردیم

برای تو ای روز اردیبهشتی

که گفتند ؛

همین روزها می رسی از راه !

                                                    قیصر امین پور

چه اسفندها دود کردیم

برای تو بانوی گل های مرداد

که در پاسخ مهر ِ اسفند

گل عمر او پرپر و زرد کردی

تو را نام دیگر بباید نهادن

چه نامی به جز خار ِ بیداد؟ 

چه اسفندها دود کردیم

برای تو ای آفتاب تموزی

که سوزاندی ام , آتش اندر فکندی

نگفتی که شاید به روزی ؛

تو از آتش ِ آه  ِ قلبم بسوزی ؟ 

چه اسفندها دود کردیم

برای تو ای معنی واژه ی داد

هزاران هوار , داد , فریاد

کشیدیم , شاید بیایی !

ولی پرده بر گوش های دلت بود

چه سود از تو ای داد ِ بی داد ... 

" به داد دلم رس "
عجب حمله ای !
دلم !

بس کن این جمله های عبث ! 

... 

کنون سال ها بین ما درگذشته

دگر آب وصل از سر ما گذشته 

چه مانده است ؟ رویای شب های کور ... ؟
که بازت بگویم به رویا که من ؛
بیا نازنین ! این من ِ دل صبور

همان عاشقم , عاشقم تا به گور !! 

ولی نازنین !

صبح اسفند سرد است

و رویا در این صبح مُرده است !

در این صبح ها می نشینم

دو دستم به روی جبینم

همه آن چه بگذشت در یاد آرم

همه قصه ی عشقمان باز بینم ....

....

                                                         26 اردیبهشت 1386

پی نوشت ؛

این انسانها هستند که به لحظه ها اهمیت می دهند و بزرگشان می کنند ! (و یا بر عکس) و اِلا به گمانم یک فروردین با دو  و  یا هشت فروردین تفاوت ذاتی با یکدیگر ندارد !! از همین رو ما نیز تا جایی که بتوانیم مناسبتی نیستیم و مناسبتی نمی نویسیم !! ولی چون اراده ی جمع دوستان همدل بر این است که یک فروردین را لحظه ای مهم بدانیم ، ما نیز چنین کینم و می گوییم ؛ مبارک است ، اما تا باد چنین مبادا !!  به امید ِ محو ِ کمی آزادی در سال جدید .

و به یاد آزاده گان در بند. 

عکس ؛  بهار 89 ، لنگرود