می خواستم این شعر را به یک فیلسوف تقدیم کنم اما...
من چیستم به جز چند حرف؟ یک کلام!!
آن هم نباشد هستیِ من نیست می شود
من شعر می نویسم که نگاهم کنی، همین
کی با نگاهِ تو مستیِ من نیست می شود؟
یک هیچ ِ بی خودم که پی ساختِ خودم؛
من فتح می کنم! جنگِ خودم را و ناخودم!
یک مستیِ بلند که خوابِ خدای بود...
در جنگِ ناخود و خود، با خدای، با خود م
من را نگاه! تمامِ نگاه های نافذِ جهان
من شعر می نویسم که نگاهم کنی، نگاه
من یک شبم! سیاه مشقِ شبِ شاعرانِ پوچ
خورشید شو... که باز پگاهم کنی، نگاه
یک لحظه دست برنداشتم زِ کوششم
تا آخرین نفس ننشینم به راحتی
آری نگاه! کلام را به رقص آوریم و حال،
یا سال ها زیسته ایم، یا که ساعتی...
9 اردیبهشت 91
که نگاهم کنی، نگاه!
:)
نگاهت می کنم ققنوس
به روانی شعرهای دیگرت نبود یا من نمی توانستم روان بخوانمش شاید چون می خواست به فیلسوفی تقدیم شود
ممنون که نگاهم می کنی فرزانه!
خب بعد چی شد چرا تقدیمش نکردی؟ من فضولم ((:
سلام (:
این یه رازه ;)
درود بر ققنوس عزیز.چقدر خوب بود این شعرت.
آن که خوب می خواند به شعر معنا می دهد... ممنون
من می نویسم که نگاهم کنی همین !
زیبا بود
:)
خوبه که در قالب چارپاره هم آزمودی خودتو فرزندم...
این قالب به آدم حس سبکبالی میده... باریکلا....
گاه قالب ها تنگند برای حرف ها... آن جاست که قالب ها را باید شکست... و قلبم غالبن قالب ها را می شکند... آری! من هنوز با قلبم می اندیشم...
متشکرم
حرف هایی رو که می خونم و دوست دارم ؛
گاهی باعث می شوند چند خطی از ته دل همراهی شان کنم ، که اینها تولد کلماتی را برایم محرک می شوند .
و گاهی حرف ها آنقدر خوب و نزدیک و خوب فهم اند که عجیب جای هیچ پیوستی نمی گذارند ، قرار باشد چیزی بگویم از قبل خودش گفته شده است! بی حرف محض می شوم ، فهمیدن خالص! نیاز نیست من هم گوینده باشم ، همان شنونده و خواننده بودن کفایت می کند(خیلی هم خوب!)
این حرف (شعر شاید) از همین گروه اخیر است ...
سپاس که حرف می زنی ...
و سپاس از تو که می خوانی... و چه خوب اگر بتواند محرک باشد این کلمات...
نگاه داره؟
قورباغه چندتا پا داره؟
.
گذشته از شوخی بنویس ققنوس همیشه چشمی و فکری نظاره خواهد کرد... شاید!
من که تو خوندن بعضی شعرهات مشکل دارم و این رو روون نمیتونستم بخونم. اما دوستش داشتم.. در ضمن فضولیم گل کرد چرا تقدیم نکردی؟
جوابت و به بقیه خوندم که رازه اما خب من راه دورم گناه دارم با بقیه هم یه کمکی فرق دارم نه؟!!!!!!!!!!!!:)))))))))))))))))
خیلیها مان خیلی وقتها تشنه ی یک نگاه خاصیم! یک نگاه خیلی خاص!و نگاه اقسام بیشمار دارد... تا چه جور نگاهی بخواهیم...
قلبی که غالبن قالب ها را بشکند، قلب بی پروایی ست و خاص و لابد خواهان یک نگاه خاص!
یک هیچ ِ بی خودم که پی ساختِ خود،
من فتح میکنم...
یک هیچ بیخود که در نبرد خود و ناخود (خدا) خود را کشف خواهد کرد...
زیبا بودد...
ممنون :)
همه چیز تاریخ مصرف دارند ....