هی ...
باورت می شود ؟
دیشب روح مرموز حاکم بر هستی را دیدم

در رویا

ولی
به شهادت چشم خود .

باور می کنی رویا را !؟

ترسناک بود و پر هیبت ! 

اکنون
به گواه اشک خود .
دیوانه ای بود ،

زنجیری
و من هم در،

زنجیری ،
دست و پا می زدم

به تقلا !

و می گفتم ؛
آی دنیا من آزادم.

و او می خندید ،
او ، همان دیوانه ی زنجیری ! 

هی ...
خسته ام !

از این جدل بی حاصل
یک روز تز رهایی
روز دیگر آنتی تز صدای زنجیر ها ! 

تا کی ؟

هی ...

خسته ام !
همزاد من کی ظهور خواهد کرد ؟!
هم نهاد من.

                                        زمستان 89