صحنه ی سخنرانی پرشور آدولف هیتلر در حال پخش است ، او به راستی با تمام وجودش سخنرانی می کند و مردم ِ مشتاق را به وجد می آورد. جورج ششم ، پادشاه وقت انگلستان که دارای لکنت زبان است ، در کنار دختر کوچکش نشسته و این صحنه را تماشا می کند ؛ 

دختر ؛ این آقا چی می گه ؟

جورج ؛ نمی دونم چی می گه! ولی هر چی می گه ، داره  خیلی خوب حرف می زنه ! 

حکام با همه طرفند ! با عوام ، بسیاران و ...سوال اینجاست ؛ برای همه آیا باید حرف ِ خوب زد و یا خوب حرف زد ؟ شاید به این حرفم معترض شوید اما به نظر من حرفی که به قصد همه زده شود و مقبول نیز واقع شود مهملی بیش نیست...!  و همین طور از طرف دیگر ، روزگاران نیز به ما نشان داده است که حکامی موفق تر بوده اند که خوب حرف زده اند و نه این که حرف خوبی زده باشند !

فیلم سخنرانی پادشاه ، ساخته ی تام هوپر،  قصه ی جورج ششم ، پادشاه لکنتی بریتانیا را روایت می کند ! نکته ای که بیش از همه توجهم را در این داستان به خود جلب کرد  ؛ توجه ِ مطلق به خوب حرف زدن ِ صرف بود ! ببینید ؛

کشور در وضعیت بحرانی آغاز جنگ قرار دارد ، جورج ششم می باید این خبر را از رادیو به مردم اعلام کند ، و وقتی که از عهده ی یک سخنرانی کوتاه و ساده بر می آید ، از طرف کل دربار ، در حد کسب یک موفقیت بزرگ تشویق می شود ! و انگار نه انگار که کشور در آغاز جنگ و بحران است ! و اصل قضیه فراموش می شود.

شک ندارم ، که بینندگان این فیلم نیز کمتر توجهی به متن سخنرانی جورج ششم مبذول داشته اند. چرا که تمام حواسشان معطوف درست ادا کردن جملات توسط او بود ، قابل حدس است که کارگردان فیلم هم همین را می خواست. 

ناخودآگاه یاد دیالوگ پدر جورج ِ ششم در یکی از سکانسهای ابتدایی فیلم می افتم ؛

We’ve become actors…

حکام امروزی نیازی نیست که شمشیر زن قدرتمندی باشند ! حتی نیاز به اندیشه ی والا نیز ندارند ! آنها تنها باید بازیگران خوبی باشند ، و خوب حرف بزنند ! 

پی نوشت1 ؛ می خواستم نقدی درباره ی این فیلم اسکاری بنویسم ، اما چون بسیار درباره ی این فیلم نوشته شده ، از این کار صرف نظر کردم. با این همه حیفم آمد این نکته ای که به ذهنم رسیده بود را نگویم ، این شد که نقد فیلم ننوشتم و تنها از مغز فیلم نوشتم.

پی نوشت 2  ؛ فیلسوف فقید ، ژان پل سارتر می گوید ؛ انسان شوری بیهوده است.... من می پرسم که آیا شوری که بیهوده نباشد قابل دستیابی نیست ؟ اگر هم نیست چه باک ، اما جسارت در این  است که انسان رو به جلو حرکت کند  (تا همین جا بماند ، توضیح بیشتر ،  پست را از موضوع فیلم پرت می کند)

پی نوشت 3 ؛ این روزها در سینما هم کسانی که خوب حرف می زنند جایزه می گیرند ...