ماهی کوچک من
آزاد است ،
بو بکش ،
بوی دریا می دهد ...
شنا می کند ،
چه شاد و چه گریان ؛
بال بال می زند با باله هایش
با چه شور
با چه ذوق
در دریای قوطی کنسرو ! 

ماهی کوچک من !
وِل است
اما به گرد خویش می چرخد
یک ولگرد !
وانهاده است
اما به کاری جز آنچه می کند مجاز نیست !
آزاد است
اما در زنجیر
می شود
اما از سر تقدیر
تقدیری که جز هست او نیست !
تقدیری بی قادر
جبری بی جابر
اختیاری بی حاصل !

همین ،
آه ماهی کوچک من !
تو چه اندازه تنهایی ... 

ماهی کوچک ِ من !
بزرگ نشد
و مرد !