عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم ...
خدایی را رها می کردم و
آن گاه
به درگاه ِ به جا مانده
به آن آرام ِ خالی گشته
و مرده
به آن دلدار ِ دل برده ...
دعا می کردم و
فریادزن
زاری کنان
با بی قراری !
رقصنده و
آواز خوان
با شادخواری !
به شکل ِ برترین ;می خواستن;
می خواستم از اوی ,
که بگشاید
که آن دادار داد آرد
که بگشاید
که دادم بشنود,
آغوش بگشاید
و زلفش را بیاراید...
و آری !
این چنین
آری ...
مرا نزد خودش آرد
مرا نزد خودآ آرد
مرا نزد خدا آرد ...
آه!
عجب صبری خدا دارد
اگر من جای او بودم
اگر بودم ...
اگر هستم.
17 آذر 90