به یاد ِ چند روز پیش که تو اون برف باشکوه قدم زدم و به خاطر کوهی که رنگ سفیدش تو این شب سیاه بدجوری خودنمایی می کنه و دل رو می بره به ناکجاآباد ِ خیالی ِ من ! ... شاعران ِ چاپلوس ! ای چشم ناپاکان ! آی ! تن پوش ِ بهاری , برده دل هاتان ؟ شاعران ِ لاف زن ! ای جمله سازان ِ فریب ! ای شما کز رنگ رنگ ِ فرش , در فصل ِ بهاران نغمه ها سازید ! ای شما رنگین پرستان ! کی بُوَد از فصل ِیک رنگ ِ زمستان! فصل ِ مستان ! نغمه ای سازید ؟! با شمایم ! فصل ِ رویاها که می گوید بهاران است ؟ از نگاه ساده و یکرنگ و مست ِ ما ؛ فصل ِ یکرنگی , صداقت فصل ِ پاکی , سادگی , بی آلایشی ... تنها زمستان است ! این سپیدستان ِ من ! این "پادشاه ِ فصل ها" ، آری ... زمستان است. آه ! وقتی بر درخت ِ نیمه جان , عریان ! بر سر ِ کوه ِ مقاوم چون اَبَر مردان ! بر زمین ِ تشنه ی یکرنگی و بر جاده های صاف و بی پایان … برف می بارد ، که می داند , که او آن دم درون ِ سینه ی مستان ! بذر ِ شادی ! بذر ِ زیبایی ! و بذر ِ عشق می کارد ! برف می بارد... تو گویی برف می بارد؟ زندگی , احساس می بارد در دلم امّید می آرد ! آسمانا ! آسمانا ! راستی ! بی ویرایشی ! بر روی نیرنگ و ریای زیب و پیرایه های فرش می بارد ! چه زیبا برف می بارد چه می بارد ! چه می آرد ؟ مسخ گشته دیده و مسحور ِ زیبایی روبرویم کوه , گشته بس تماشایی خلوت و تنهایی اینجا , جمع ِ مستان است ! محفل ِ مستانه هستان! یادگار ِ جمع ِ مستان در زمستان است ! مست و بی آلایش و یکرنگ , گرم از گرمای مستی … وقت ِ هم آغوشی ما و زمستان است ! ... قطره ای در جام مانده از دلم طاقت ستانده جام ِ هستی کام ِ مستی نوش هستی ! نوش ِ جان کن ! چهر ه ی مستی , عیان کن ! حال دیگر ؛ وقت ِ هم آغوشی ِ ما و زمستان است فصل ِ رویاهای من ! دردانه ام ! تنها زمستان است ! زمستان 85 |