خانم ماهیان، کارگردان نمایشِ پالتوی پشمی قرمز (تالار سایه) واقعن اگر ریده بودید بهتر بود از این اجرای سطحی و مضحک از مفاهیمی که عظیمند، و دست گذاشتن روی آن کار هر کسی نیست!
من به عنوان یک مشتاق ِ تماشا، واقعن متاسفم که سینما و تئاتر این مملکت، دست یک مشت آدم ِ مانندِ شما افتاده است... شما هنری هایی که هنری بودن را تنها در بیماری ِ پشتتان جستجو می کنید!!  

.... این ها جملاتی بود که دوست داشتم وقتی ایشان را در راهروی تالار سایه دیدم و به چشم هایشان نگاه کردم، بگویم! اما تنها گفتم؛ واقعن نمی دونم چی بگم با این کارتون!! و ایشان بدون ِ هیچ حرفی با صابر ابر زدند به کوچه ی چاک.

پی نوشت؛
جالب اینجا بود که همان روز من یک تئاتر خیابانی از چند جوانِ بی ادعا دیدم... که همه رقمه سر بودند از آنها که فضاهای هنری مملکت را اشغال کرده اند. دمشان گرم.