برادران کارامازوف ، برادر کارامازوف ... انسان

تقدیم با عشق ، به ایوان ، به انسان ؛ 

آه ایوان ! ایوان !

اگر بدانی چه آتشی بر هیزم ِ خشک ِِ جان خسته ام انداخته ای امشب ...

ببین صداقت اندیشه ات چگونه تو را به مرز جنون کشانید و مرا حیران تو کرد!  آه ! ایوان ! ایوان ِ تنها ! به راستی چه کسی تو را درک خواهد کرد ؟ جماعتی که دیدن دادگاه یک قتل بزرگترین تفریحشان است و مدعی خوبی و اخلاقند ؟؟ این جماعت همه از دم  پدر کشی که  قاتل پدری را ناسزاگویانند ؟ این جماعت انسان کش ِ راحت طلب و مرگ زده !!؟ نه هرگز ! هرگز چنین مردمانی تو را نخواهند فهمید ...

دلم گرفته است ایوان ! دلم عجیب گرفته است ...

دنیا و مردمانی که تو را درک نمی کنند ؛ نه به "دو گندم" می ارزند و نه حتی به "جویی" !

اما من تو را می فهمم ! چهره ام را بنگر  ، چهره ام گواه است ... 

ناخلف باشم اگر تو را به دنیای سطحی عوام ، به سرِ گرمشان و به سرگرمی هاشان بفروشم !

من تو را می ستایم ، انسان ! ایوان ! آرام باش که من امشب تو را گریستم ...

تو را گریستم امشب ، به حرمت تاریخ جنون ! به حرمت شطح ! به حرمت تو ! به حرمت انسان ... آه ایوان ِ من ... در آغوشم آرام باش ! 

دیمیتری ! ای عاشق

ای معترف به جانور بودن ! ای والا !

نمی دانم ، به نیروی کارامازوفی ! به نیروی شرارت ! اصلن هر چه می خواهید نامش را بگذارید ...چه فرقی می کند ؟ اما هر چه بودی آن قدر ناب بودی که تمام فرشتگان و نمایندگان آنها بر زمین در برابرت سجده کنند .... و چه باشکوه بود سجده ی خدا در مقابل تو ای جانور ِ والا !

به راستی که آیه ی عشق تو سجده دار است !

وجودت پر از گرمای عشق ، حتی در یخ بندان سیبری !

غمت نباشد برادرم ! سرنوشت عشاق هماره غم انگیز بوده است ...  شاد باش ! که چه کسی می فهمد به قدر تو عشق را ... ؟ 

آلیوشا ! زاهد خلوت نشین !

ای فرشته سرشت ! می دانم تو همیشه راست می گویی ...

ای درست کار ِ مظلوم ! ای معصوم !

خوشا زاهدی چون تو ، چه باک که حتی ظاهر پرست !

آلیوشا ، برادر ! می دانی تو قسمتی از وجود انسانی ! تو را نیز از انسان جدایی نیست ... 

برادران ؛ ایوان ، دیمیتری ، آلیوشا !

انسان ؛عصیان علیه خدا؛ ، عشق ، ایمان و ... نیروی خوبی ، نیروی شر و ... همه ی اینها برادرند ! همه در کنار همند که انسان و زندگی را تشکیل می دهند ، همه برادرند و در کنار هم ، در بی دادگاهی به نام دنیا ، برادران کارامازوف !

همه با هم در یک کارامازوف ! یک ! انسان !

و تو ای انسان ! وای از روزی که با صداقت اندیشه کنی ، خالص !! و از عوام ببری ، تنها!! و انسان باشی و به دنبال انسان بروی ، حیران !! ... و بروی ... های کجا می بریدش ایوان را ؟ او حق است ...

آه ایوان ! ایوان !

بغض دارم برادر.