داستانهای حداقلی (26) دستآورد

انسان "یک روز" با خودش گفت ؛ من اشرف ِ مخلوقاتم ! پس  باید همه چیز را به دست بیاورم .

بعد از چند روز انسان فهمید که او هر چه را اراده کند ، به دست خواهد آورد. پس انسان بسیار اراده کرد و چیزهای بسیاری به دست آورد.

او برای چیزهایی که به دست می آورد یک نام انتخاب کرد ؛ دستآورد !

روزها گذشت و روزی رسید که انسان آن قدر دستآورد در دستش داشت ، که دستش بسیار سنگین شد و کم کم  دستش کِش آمد.

و هی کش آمد و هی کش آمد...

و حالا انسان دستش از پایش درازتر شده بود !

روزها هم چنان می گذشت و بعضی انسان ها دست از پا درازتر در رویای ِ بازگشت به روز ِ قبل از آن "یک روز" بودند. و بعضی دیگر دست از پا درازتر به زندگی شان ادامه می دادند. بعضی دیگر هم در دسته های دیگری بودند ... که الآن به علت ِ کمبود ِ وقت و چون می بایست بروم و یک لقمه نان  برای زن و دست ِ گل ها ی مشترک ِ من و زنم به دست بیاورم ،از ذکر ِ آن ها خودداری می کنم.

اما همین قدر برایتان بگویم که همه ی دسته های انسان ها در یک چیز مشترک بودند ، و آن هم این بود که در دل می دانستند ؛ دست از پا درازتر شده اند.