اعدام از عدم می آید

                    

اعدام از عدم می آید !

 

می شود گفت که هر قتل عمدی به نوعی اعدام است ، و هر اعدامی ، به نوعی قتلی است عمدی !  

اینکه من تصمیم می گیرم که تو نیست و معدوم شوی ، با اینکه جامعه و یا دادگاه ! تصمیم بگیرد که تو نیست و معدوم شوی ، تفاوتی دارد ؟ حاصل یکی است ولی نمی توان منکر تفاوت شد. 

داد چیست ؟ دادگری چیست ؟ و اگر مرگ داد است ، بیداد چیست ؟ داد و بیداد در اعدام به شدت به هم نزدیک می شوند ! 

تصور اینکه جهانی داشته باشیم که در آن هیچ اعدام (یا قتل عمدی ) وجود نداشته باشد ، کمی دور از ذهن است ... اما به نظرم خوب و عاقلانه است که گام به گام به آن سمت حرکت کنیم.

وقتی می گویم "ما" منظورم جامعه ی جهانی است ، نه ایرانی و نه گیلانی و نه طبقه ای و نه ...

من از این همه هیایو برای یک اعدام (قتل عمدی) بوی انسان دوستی ِ شاید شعار زده  می شنوم ، و این شاید جای امید و خوشحالی دارد !! اما یک بوی دیگر هم می شنوم ، بوی آرمان شدن امری که دور از ذهن است ...

من به خشونتی که از پی این آرمان ضد خشونت شکل می گیرد ، فکر می کنم !

فیلم The life of David Gale را با بازی خوب اسپیسی و وینسلت ، یک بار دیگر با دقت ببینید ! 

بعضی اشکال خشونت ، هولناک است . اما ضدیت با خشونت تا کجا ؟ آیا حدی برای این ضدیت قائل هستیم ؟

افلاطون و مور و ... بیشتر شاعر بودند تا فیلسوف و ...

((جمله ی بعدن اضافه شده : منظورم از شاعر بودن ، مسلمن خود شاعری نیست ، بلکه تخیلات آرمانی داشتن در زندگی واقعی  است .
شباهت مد نظر افلاطون و توماس مور ، در اینجا هم همان شهر و جزیره ی آرمانی را دنبال کردن است.))

ما هم اکنون بیشتر شاعریم !

این آسودگی شاعرانه شاید هم عدم ماست !