به یاد ِ چند روز پیش که تو اون برف باشکوه قدم زدم و به خاطر کوهی که رنگ سفیدش تو این شب سیاه بدجوری خودنمایی می کنه و دل رو می بره به ناکجاآباد ِ خیالی ِ من !
...
شاعران ِ چاپلوس ! ای چشم ناپاکان !
آی !
تن پوش ِ بهاری , برده دل هاتان ؟
شاعران ِ لاف زن !
ای جمله سازان ِ فریب !
ای شما کز رنگ رنگ ِ فرش ,
در فصل ِ بهاران نغمه ها سازید !
ای شما رنگین پرستان !
کی بُوَد از فصل ِیک رنگ ِ زمستان!
فصل ِ مستان !
نغمه ای سازید ؟!
با شمایم !
فصل ِ رویاها که می گوید بهاران است ؟
از نگاه ساده و یکرنگ و مست ِ ما ؛
فصل ِ یکرنگی , صداقت
فصل ِ پاکی ,
سادگی ,
بی آلایشی ...
تنها زمستان است !
این سپیدستان ِ من !
این "پادشاه ِ فصل ها" ،
آری ... زمستان است.
آه ! وقتی بر درخت ِ نیمه جان , عریان !
بر سر ِ کوه ِ مقاوم چون اَبَر مردان !
بر زمین ِ تشنه ی یکرنگی و
بر جاده های صاف و بی پایان …
برف می بارد ،
که می داند ,
که او آن دم درون ِ سینه ی مستان !
بذر ِ شادی !
بذر ِ زیبایی !
و بذر ِ عشق می کارد !
برف می بارد...
تو گویی برف می بارد؟
زندگی , احساس می بارد
در دلم امّید می آرد !
آسمانا ! آسمانا !
راستی !
بی ویرایشی !
بر روی نیرنگ و ریای زیب و پیرایه های فرش می بارد !
چه زیبا برف می بارد
چه می بارد !
چه می آرد ؟
مسخ گشته دیده و مسحور ِ زیبایی
روبرویم کوه , گشته بس تماشایی
خلوت و تنهایی اینجا , جمع ِ مستان است !
محفل ِ مستانه هستان!
یادگار ِ جمع ِ مستان در زمستان است !
مست و بی آلایش و یکرنگ ,
گرم از گرمای مستی …
وقت ِ هم آغوشی ما و زمستان است !
...
قطره ای در جام مانده
از دلم طاقت ستانده
جام ِ هستی
کام ِ مستی
نوش هستی ! نوش ِ جان کن !
چهر ه ی مستی , عیان کن !
حال دیگر ؛
وقت ِ هم آغوشی ِ ما و زمستان است
فصل ِ رویاهای من !
دردانه ام !
تنها زمستان است !
زمستان 85